سکوت مخالفین دکتر احمدی نژاد ، پذیرش کلام رهبری یا ... ؟

به دنبال سخنان روشن و غیرقابل تأویل رهبری معظم و هوشمند انقلاب در حمایت از دولت نهم همزمان با هفته دولت ، چند روزی است که مخالفین شناخته شده داخلی دولت نهم و دکتر احمدی نژاد در موضعی انفعالی قرار گرفته و از حجم فوق العاده بالای تخریبها و اشکال تراشی هایشان کاسته شده که این تحول جدید ارزش توجه بیشتر را دارد

مخالفین دولت دکتر احمدی نژاد از سه جنس ذاتا متفاوت تشکیل شده اند که تنها وجه اشتراک آنها همین مخالفت است و بس

گروه نخست جمعی از مدعیان اصولگرایی هستند که به جبر روزگار در انتخابات نهم ریاست جمهوری بر روی گزینه های دیگر اصولگرایی سرمایه گذاری کرده بودند و پس از آشکار شدن نشانه های پیروزی دکتر احمدی نژاد تلاش کردند تا خود را وارد ساختار مدیریتی دولت کنند اما به دلایل مختلف موفق نشده و ناخواسته به جرگه مخالفین و منتقدین شدیداللحن آن درآمدند

گروه دوم طرفداران رقیب انتخاباتی دکتر احمدی نژاد در مرحله دوم ریاست جمهوری نهم هستند که با روی کار آمدن دولت دکتر احمدی نژاد خواب خوش ریاستها و مدیریتهای از پیش تعیین شده ایشان تعبیر نشد ولذا حضور دولت نهم را دلیل ذاتی ناکامیهای خود می دانند . البته عقبه این گروه را جمع متنفذی از صاحبان سرمایه و ملک و املاک تشکیل می دهند که به صورت ساختاری با شعارهای عدالتخواهانه دولت نهم مشکل دارند وتلاش می کنند ترس خود از دکتر احمدی نژاد را با کمک شایعات و دروغ گوئیها به کل جامعه سرایت دهند

گروه سوم از مخالفین دولت نهم ، مخالفین تفکر اصولگرایی هستند که جمع زیادی از ایشان در اردوگاه اصلاح طلبی گرد آمده و برنامه ریزی می کنند . البته در داخل این جمع نیز تفاوتهای ساختاری بسیاری وجود دارد لیکن شاخص نسبی این مجموعه ، مشکل ریشه ای با پذیرش اصل مترقی و قانونی ولایت مطلقه فقیه بوده و می باشد

با این تقسیم بندی روشن می شود که در پی سخنان محکم و روشن رهبری آگاه و فرزانه ، حضرت آیت الله خامنه ای ( حفظه الله ) در قلوب این مخالفین چه می گذرد و احتمالا چگونه می اندیشند

در باب واکنش گروه نخست ، تمکین قلبی در برابر این نظر رهبری چندان متصور نیست اما می توان امیدوار بود که از باب اعتقاد به اصل ولایت فقیه تا حدودی از مسیر تخریب به مسیر انتقاد مستدل تغییر موضع دهند چنانکه دو تن از بزرگان این گروه یعنی آقایان احمد توکلی و خوش چهره پس از سخنان رهبری معظم به انتقاد از رویکرد تخریبی نسبت به دولت نهم پرداخته و به نوعی خود را از مرحله تخریب به مرحله منتقد منصف جابجا کردند

در باب واکنش گروه دوم ، بسیار روشن است که دچار تعارض شدید میان منافع مستقیم و احترام به جایگاه ولایت فقیه ، شده واحتمالا از سیاست تعرض مستقیم و آشکار به دولت کاسته و برروی پروژه تخریب زیر زمینی و پشت پرده ای سرمایه گذاری بیشتری داشته باشند

اما در مورد گروه سوم ، با توجه به رویکرد ساختاری آنها ، به احتمال فراوان روند تخریبی و انتقادی شدیدتری را اعمال خواهند نمود تا بدین صورت علاوه بر تقابل همه جانبه با دولت نهم به صورت غیر مستقیم به تضعیف جایگاه ولایت مطلقه فقیه همت گمارند

لذا سکوت چند روزه این گروهها را می توان آرامش قبل از طوفانی دانست که با نزدیک شدن به انتخابات دهمین دوره ریاست جمهوری بر فضای سیاسی کشور وزیدن خواهد گرفت و در این راه ائتلاف گروههای دوم و سوم قطعی بوده و زمان تکلیف رویکرد گروه نخست را نیز نشان خواهد داد