المپیک پکن ، نماد ضعف برنامه ریزی

در حالی به روزهای پایانی المپیک پکن رسیده ایم که وضعیت نمایندگان کشورمان در این مسابقات اسفناک بود . این مرتبه دیگر کشتی هم نتوانست بار بی برنامگی مزمن ورزش کشور را به دوش کشیده و مرهمی بر دردهای بی علاج آن شود

اعلام عدم حضور حسین رضازاده در مسابقات المپیک تنها چند روز قبل از شروع مسابقات ، اولین ضربه روحی را به کاروان ورزشی کشور وارد نمود ، انتخاب نادرست پرچمدار کاروان که بیشتر بر اساس ژست و فیگور صورت گرفت تا لیاقت و شانس قهرمانی دلیل دیگری بود تا ذهن نمایندگان ما را از عناوین قهرمانی المپیک منحرف نماید ، موکول شدن انتخاب نهایی قهرمانان رشته های پرشانس تر ما مانند کشتی و تکواندو به روزهای پایانی قبل از اعزام . حرف و حدیثهای فراوان در این انتخابها و ... تنها گوشه ای از ضعفهای مربوط به برنامه ریزی مدیریتهای فعلی ورزش و المپیک کشور می باشد

اما مشکلات مذکور تنها ، ضعف مدیریتها در استفاده بهینه ازوضعیت نامطلوب و سطح پایین فعلی ورزش کشور می باشد و به فرض که این کار به درستی انجام می شد بازهم ما تنها در سه رشته شانس دریافت مدال داشتیم ، سه رشته ای که به صورت پدر بابایی در آنها زمینه داشتیم ؟!

آیا کسی نباید درباره این فاجعه که ما علیرغم حضور نیروی انسانی توانمند در بخشهای مختلف با توجه به تنوع ژنتیکی موجود در ایران زمین ، چرا هیچ وقت امیدی به دریافت مدال در شنا ، دو و میدانی ، تیراندازی ، اسب دوانی ، ورزشهای مختلف گروهی ، بوکس و دهها رشته ورزشی دیگر نداریم

آیا ایران عزیز با داشتن غیور مردان لرستانی ، آذری ، گیل و مازنی ، سیستانی ، کرد ، فارس ، ترکمن ، خوزستانی و ... چیزی کم دارد تا مدعی شماره یک اکثر رشته های ورزشی باشد ؟

آیا برنامه ریزی مناسب برای استفاده از چنین پتانسیل بی نظیری که تنها برای چند کشور معدود در دنیا متصور است ، تا این حد بعید و دور از دسترس می باشد ؟ بی شک اینگونه نیست و رسیدن به قله های افتخار المپیک برای ایرانیان چندان دور از دسترس نیست اما شرطی بر آن لازم است و آن اینکه برای یکبار هم که شده کار را به کاردان سپرده و چنین کارهای تخصصی و مهمی را به دلسوزان خوش فکر ورزشی بسپریم نه به کرسی دوستان ریاست طلب که از تمام هوش و استعداد خود در جهت حفظ و نگهداری صندلی مدیریت خود بهره می گیرند و لذا دیگر جایی در ذهنشان برای انجام کارهای دقیق علمی و فنی در این حوزه باقی نمی ماند

به یاد داشته باشیم که امروزه نتایج به دست آمده در المپیک ورزشی به طور مستقیم با میزان قدرت اقتصادی و سیاسی کشورها سنجیده شده و بزرگترین میدان مبارزه دوستانه در سطح بین المللی مابین ملل می باشد و در راستای اهداف کلان نظام جمهوری اسلامی راهبرد استراتژیک دارد