پاچه خواري به سبك فرزاد حسني

دو شب پيش شاهد مصاحبه اي در صدا و سيماي جمهوري اسلامي بوديم كه در يك سوي آن فرزاد حسني به عنوان مجري و نماينده افكار عمومي و در سوي ديگر آقاي هاشمي رفسنجاني به عنوان يكي از اسطوره هاي انقلاب حضور داشتند و قرار بود تا در ايام دهه فجر به مرور خاطرات انقلاب و ياران امام پرداخته شود . در ادامه اين برنامه شاهد بوديم كه مجري با الفاظ خاصي كه نه لايق پيروان امام راحل و رهبري عزيز بلكه در حد سلاطين و حكمرانان قدرقدرت به تمجيد از ميهمان برنامه پرداخت و سپس هاشمي كه از اين همه تعريف به وجد آمده بود شروع كرد به بيان خاطراتش از دوران حيات امام خميني ( ره ) نمود و هر چه كه بيشتر گوش داديم بيشتر شنيديم كه ايشان در تمام امور مطروحه در اين برنامه تلويزيوني با نظرات امام مخالفت كرده اند و حرف خود را به كرسي نشانده اند

از ديگر سو مجري برنامه گاه و بيگاه براي ايجاد تنوع وارد بحث شده و به تعريف و تمجيد مي پرداخت ( تو مايه هاي قربانتان شوم محبت كرده پس گردني به ما عنايت فرمائييييد ) و اين عملكرد فرزاد حسني بر عطش آقاي هاشمي در بيان نقش همه فن حريفي و همه كاره بودن در مملكت را فزوني مي داد و كار به جايي كشيد كه معلوم شد اصل راه اندازي انقلاب ، شروع و پايان جنگ تحميلي ، تعويض بني صدر ، سازندگي كشور ، انتخاب رهبر معظم انقلاب پس از رحلت امام و ... همه و همه كار ايشان بوده و بقيه در خدمت ايشان و در معيت ايشان در طول اين سالهاي متمادي مثل ماشينهايي كه در معيت ماشين عروس حركت مي كنند مشغول بوغ زدن بودند

در همين راستا و با دستورات مستقيم رياست سازمان صدا و سيما هنوز نمك برنامه كافي نبود و فرزاد حسني لحظه به لحظه بر نمك كار مي افزود اما در پايان برنامه آنچنان كار شور شده بود كه خود آقاي هاشمي هم از حجم پاچه خواري فرزاد حسني كلافه شد و بر رويه مجري در طول برنامه خورده گرفت

نمي دونم چرا در هنگام تماشاي اين برنامه ناخواسته به ياد گفتگوي ويژه خبري چند هفته قبل دو نفر ديگر از مجريان صداو سيما با آقاي احمدي نژاد مي افتادم كه در هنگام مصاحبه با لحن بسيار غير مودبانه به تمام سياستهاي كاري ايشان حمله ور شده و حتي پس از دريافت پاسخهاي لازم بازهم در تلقين اهداف از پيش تعيين شده مورد نظر مديران رده بالاي سازمان به ايشان و در تنگنا قرار دادن او از هيچ كاري دريغ نمي كردند

راستشو بخواهيد سياستهاي صدا و سيما در اين دو برنامه همه را به ياد ضرب المثل قديمي ما ايرانيها انداخت كه

قربون برم خدا رو يك بام و دو هوا رو