یا امام رضا مددی

رضای یار دل انگیز من چگونه رواست

نگر به کُنه عوالم که کوی یار رضاست

جلال و مرتبت حق اگرچه در حرم است

ببین که روضه رضوان سریر ملک رضاست

جهانیان چو به این سرزمین نگاه کنند

شهنشهی به فراز است و خلق جمله رضاست

وزین همای سعادت چه توشه برگیرند

جمیع مردم ایران که شأنشان به رضاست

سپرده دل به تمنای قول رسول

که اوست بضعه منّی کتیب کوی رضاست

به حوض کوثر اُخری علی ولیّ خدا

مجاز نوش کند هر دلی به عشق رضاست

به روز حشر که مادر گزیده برچیند

نشان ویژۀ هر برگزیده مٌهررضاست

قسم به زهرۀ زهرا به خون پاک خدا

حسین فخر دو عالم ضِمان مِهر رضاست

نگار شهر که رٌخ در نقاب دل زده بود

در آرزوی وصالش اسیر روی رضاست

سحرگهان که ملائک مقیم یار شوند

حریم قدسی امکان شمیم بوی رضاست

صفای مجلس هر بزم بی تکلّف خلق

نگاه بنده نوازی از آبروی رضاست

در آن جهان که زتائب حریم برگیرند

نگاه عاجز این کمترین به سوی رضاست

والسلام