غدیر ، مرثیه ای در جشن

واقعا بسیار عجیب و نامأنوس است که در مجلس جشن و شادی ، مدعوین در کمال خوشی و شادمانی در یک مراسم پیوند الهی به مبارکباد آمده اند در حالیکه بسیاری از دانایان حاضر در مجلس می دانند که که تا چند ماه بعد فاتحة این پیوند خوانده شده و صاحبان بزم مظلومانه از تمام حقوق خود محروم خواهند شد و تنها کاری که موجبات دلخوشی ایشان را فراهم می سازد ، امید به یاری تقدیر و عملکرد مثبت ریش سفیدان قوم می باشد

حادثة عظیم غدیر خم و اعلام همگانی ولایت و امامت حضرت علی ابن ابیطالب (ع) همانند همان مراسم جشن وسروری بود که صاحب مجلس ( رسول اعظم ) شدیدا از آینده جامعه اسلامی و نحوه عملکرد شیوخ حاضر در مجلس بیمناک بودند و در نهایت ، تاریخ هم در کمال تأسف نشان داد که نگرانیهای رسول خدا بی دلیل نبود و نه تنها حق بر محور خود مستقر نشد بلکه صاحب حقیقی حق و خاندانش با انواع تضییعات و ستمها مواجه شدند تا از همه چیز چشم پوشی کنند و شد آنچه نباید می شد

سالهای سال از این ماجرا می گذرد و مشیت الهی در تقابل تفکرات حق محور و ناحق محور همچنان باقیست . اگرچه تاریخ ما را در نوردیده و امکان بازگشت به گذشته و ایفای نقش وجود ندارد لیکن امروز و هر روز میدانی است وسیع ، پیچیده و نفسگیر تا نشان دهیم کجای کار ایستاده ایم و آیا برای جیفه ناچیز دنیا همه چیز خود را حراج می کنیم یا خیر

اگرچه عید زیبای غدیر است و دل پر می کشد ، اما چه کنم که دانستن ، مسئولیت می آفریند و حزن باطنی مرثیه سرائی را رهنمون می شود

تائبا شادی و غم در به هم است زین ضیافت که فراغش بر ما آمده است » ء »

به پایان آمد این دفتر ، حکایت همچنان باقیست ... ء